Paradoks bakterii Hemophilus infuenzae typu B w obecności bakteriobójczej aktywności surowicy.

Badaliśmy rolę bakteriobójczej aktywności surowicy w zakażeniach Hemophiplus influenzae typu b u niemowląt z zapaleniem opon mózgowych oraz w modelu szczurzym. U zakażonych niemowląt surowice do szczepienia 13/22 miały działanie bakteriobójcze przeciwko szczepowi infekcyjnemu, a bakteriemia była tak samo częsta u osób z aktywnością bakteriobójczą (54%), jak u osób bez (56%). Współistnienie aktywności bakteriobójczej i bakteriemii zostało odtworzone i zbadane na eksperymentalnie zakażonych szczurach odsadzonych. Surowica z takich szczurów zabija in vitro 95% konwencjonalnie bulionowych bakterii w ciągu 10 min, ale nie zabija organizmów uzyskanych z zakażonych zwierząt. Zatem aktywność bakteriobójcza konwencjonalnie określona dla H. influenzae b może nie mieć znaczenia w warunkach in vivo. Inkubacja bakterii wyhodowanych z bulionu w normalnej surowicy szczurzej przez 30 minut w temperaturze 37 ° C powoduje oporność podobną do odporności organizmów in vivo. Ta fenotypowa konwersja zależy od czynników o masie cząsteczkowej mniejszej niż 1000, stabilnych do 100 stopni C, ale zniszczonych przez spopielanie. Po wstrzyknięciu dożylnym zwierzętom nieimmunologicznym, bakterie wyhodowane w bulionie są szybko usuwane, podczas gdy bakterie preinkubowane w surowicy nie są. Te ostatnie są jednak usuwane po wstrzyknięciu do szczurów z bakteriemią (czas półtrwania wynosi 30 minut). Szczepienie bakteriemiczne u szczurów może utrzymywać się pomimo tej zdolności do klirensu, ponieważ bakterie dostają się do krwi z płynów pozanaczyniowych, które zawierają ponad 90% całkowitego ciężaru bakterii.
[patrz też: anna kmita, przewlekły katar krzyżówka, prohormony skutki uboczne ]